Droomvrouw?

Ik ben opgegroeid tussen mannen en vrouwen. Ik heb een zus en twee broers, een moeder en een vader. Mijn zus, mijn broers en ik hebben alle drie ongeveer dezelfde opvoeding gehad. Toch ontstaan er verschillen. Het meest bijzonder vind ik het verschil tussen man en vrouw. Eigenlijk een wonder dat ze elkaar zo vaak opzoeken. Dat moet met seks te maken hebben.

Dat heb ik zelf wel zo ervaren tenminste. Als ik mooie, sexy vrouwen zie, dan denk ik aan seks. En het liefst zo ongecompliceerd mogelijk. Ik stel me deze dame naakt voor of in sexy ondergoed. Porno scenes gaan door mijn hoofd. Ik denk niet; daar zou ik nou eens een relatie mee willen! Ik denk dat alle relaties die ik met vrouwen heb gehad door de dame in kwestie is begonnen. Ik wilde gewoon seks, niet perse een relatie. Maar omdat het zo hoort, doe je maar mee. Toch voelde ik wel vlinders in mijn buik. Ik ben echt wel verliefd geweest. Maar ik werd eigenlijk alleen verliefd omdat ik aandacht van een vrouw kreeg. Ik werd pas echt verliefd als ik zeker wist dat de ander me zag zitten. Dan werd het pas echt spannend natuurlijk. Dan konden al de wilde fantasieën die ik al over haar had ineens werkelijkheid gaan worden. Dan kun je behoorlijk van je stuk raken. Je weet dat je het nu niet mag verklooien. Niet nu je er zo dicht bij bent. Op zo’n moment is alles leuk aan die vrouw. Ook haar minpuntjes zijn leuk. Ze maken je zelfs meer relaxed, omdat je dan zelf immers ook niet perfect bent.

Negen van de tien mannen kijken naar een vrouw en denken; kan ik het hier op doen? De tiende man is homo. Alle mannen zijn nu eenmaal varkens, die (meestal) hard proberen dat niet te zijn. Je denkt dat jou vriendje anders is...dame, mag je vrezen dat het die tiende man is.

Als je wat langer bij elkaar bent, wordt die spanning een stuk minder. De seks wordt er eigenlijk niet slechter op, maar super spannend is het niet meer. En dan.. Je doet leuke dingen samen. Je kunt het goed met elkaar vinden. Je leert elkaar door en door kennen. Je respecteert elkaar, je veranderd voor haar. Is dat dan houden van? Toch zakt het weg. Tot een peil die je allebei nog acceptabel vind. Het klinkt negatief misschien, maar zo gaat het vaak wel. En ik heb respect hoor, voor mensen die hun hele leven slijten met een en dezelfde partner. Maar ik begrijp ook erg goed wanneer voor jou het peil te diep weg zakt. Je denkt; dit moet toch beter kunnen! Hoe hebben we het zo kunnen verwaarlozen? Ik heb mezelf vaak beloofd het beter te doen. Maar het is mij nog niet gelukt om met een partner weer zonder schade op het goede peil te komen. Het is alsof je een krop sla hebt ingevroren. Als je het ontdooid, is het kapot. En dan zit er maar een ding op! Weggooien dus! Zonde toch! Of heb ik er weer wat van geleerd? Ga ik het in een volgende relatie beter doen? Of moet ik concluderen dat ik het niet kan…
Toen ik jonger was vaak gedroomd over het hebben van een geliefde die me begrijpt. Die voor altijd aantrekkelijk blijft. Waar ik echt alles mee kan delen, en die weet wanneer ze me met rust moet laten. Ik zou hetzelfde voor haar doen. Haar verwennen met mijn kookkunsten, en mijn tong. Samen zouden we oud worden en gelukkig blijven. Tja.. zo is het niet gegaan. Maar het leven gaat door, en zonder liefde kan ik niet. Misschien bestaat ze wel; mijn droom geliefde. En heb voor haar al deze ervaring moeten opdoen.